χέρηα

χέρης

χερῄων
*χέρης, adj. m. et fém. (seul. aux formes suiv. : dat. χέρηϊ, Il. 1, 80 ; acc. χέρηα, Il. 4, 400 ; pl. nom. χέρηες, Od. 15, 324 ; acc. pl. neutre, χέρηα, Il. 14, 382 ; Od. 18, 229 ; 20, 310)
1 méchant, mauvais, méprisable, Od. 18, 229 ; 20, 310 ||
2 au sens d’un cp. plus faible, plus lâche, inférieur à, gén. Il. 4, 400 ; Od. 14, 176 ; A. Rh. 3, 403.
Étym. cf. χείρων.