χιλιόχρυσος

χιλιόω-ῶ

χιλίωρος
χιλιόω-ῶ (pf. pass. inf. κεχιλιῶσθαι) [χῑ] frapper d’une amende de mille drachmes, Lycurg. (Harp. p. 184, 9 ; vol. 1, pp. 188, 315, Bekker, Anecdota græca).
Étym. χίλιοι.