χίμαιρα
Χίμαιραχίμαιρα, ας
(ἡ) [ῐ]
1 jeune chèvre,
Il. 6, 181 ;
Hés. Th.
322, 323 ; particul. chèvre qu’on immolait avant un combat, en
l’honneur d’Ἄρτεμις ἀγροτέρα,
Eschl. Ag.
232 ; Xén.
An. 3, 2, 12 ;
Hell. 4, 2,
20 ; Lac. 13,
8 etc. ||
2 sorte
de poisson, Anon. (Ath. 282b).
Étym.
χίμαρος.