χῖον

χιόνεος

Χιόνη
χιόνεος, α, ον [ῐ, p. exc. ῑ à l’arsis]
1 de neige, Anth. 9, 244 ; Col. 226 ; Nonn. Jo. 247 ||
2 d’une blancheur de neige, Bion 1, 10 ; Asios (Ath. 525f).
Étym. χιών.