χολοϐάφινος

χολόϐαφος

χολοδόχος
χολό·ϐαφος, ος, ον [ᾰ] teint en vert jaunâtre, d’où d’une teinte jaune vert, Arét. Caus. m. acut. 2, 4.
Étym. χολή, βάπτω.