χορδάριον

χορδαψός

χόρδευμα
χορδ·αψός, οῦ (ὁ) maladie du gros intestin, Hpc. Coac. 201 ; Gal. 3, 309 ; Arét. Caus. m. acut. 2, 6.
Étym. χορδή, ἅπτω.