χορδοστροφία

χορδοστρόφος

χορδοτόνια
χορδο·στρόφος, ου (ὁ) qui tord ou tend les cordes d’un instrument de musique, Procl. Ptol. 4, 4, p. 250 ; particul. accordeur, D. Chr. 1, p. 276.
Étym. χορδή, στρέφω.