χόριον

χορῖτις

χορόδανον
χορῖτις, ίτιδος (ἡ) [ῑτῐδ] figurante dans un chœur, Call. Dian. 13, Del. 306 ; Nonn. D. 1, 504 ; 46, 158, etc.
Étym. χορός.