χόρτος

χορτοφαγέω-ῶ

χορτοφόρος
χορτο·φαγέω-ῶ [ᾰ] manger du fourrage, Bardesan. (Eus. P.E. 273c).
Étym. χόρτος, -φαγος de φαγεῖν.