χρυσοχοϊκός

χρυσοχοϊκός, ή, όν [ῡ] qui concerne la fonte, c. à d. le travail de l’or, Arstt. Spir. 9, 2 ; subst. ἡ χρυσοχοϊκὴ τέχνη, Dém. 521, 29, l’art de travailler l’or, l’orfèvrerie.