χρυσόπορος

χρυσόπους

χρυσόπρασος
χρυσό·πους, ους, ουν, gén. -ποδος [ῡ] muni de pieds ou de supports en or, Pol. 31, 3, 18 ; Héraclide cum. (Ath. 145c).
Étym. χρ. πούς.