χρυσόστροφος

χρυσοτέκτων

χρυσότερος
χρυσο·τέκτων, ονος (ὁ) [ῡ] ouvrier qui travaille l’or, Anth. 6, 92 ; Luc. Lex. 9.
Étym. χρ. τέκτων.