χρυσόχροος-ους

χρυσόω-ῶ

Χρυσώ
χρυσόω-ῶ [ῡ] revêtir d’or, dorer, DS. 1, 23 ; Luc. Ind. 15, etc. ; au pass. Hdt. 2, 132 ; Ar. Ach. 547 ; Plat. Euthyd. 299e ; Plut. Phil. 9.
Étym. χρυσός.