χρήσθων

χρησιμεύω

χρήσιμος
χρησιμεύω [] être utile à, dat. Arstt. Nic. 1, 8 ; Th. fr. 15, 1 ; Luc. D. mort. 10, 9, à qqn ; πρός τι, Diosc. 5, 84 ; DS. 1, 81 ; εἴς τι, A. Aphr. Top. 1, pour qqe ch. ; abs. Spt. Sap. 4, 3.
Étym. χρήσιμος.