χρησμός

χρησμοσύνη

χρησμοφόρος
χρησμοσύνη, ης () []
1 manque, besoin, indigence, Tyrt. 1, 8 ; Héraclite éph. fr. 65 ; A. Rh. 1, 837 ; Plut. M. 389b ||
2 désir d’acquérir, désir, Hdt. 9, 33.
Étym. χρησμός.