χρησμῳδικός

χρησμῳδός

χρῆσται
χρησμ·ῳδός, ός, όν : qui rend (litt. qui chante) des oracles, qui prédit, Soph. O.R. 1199 ; subst. ὁ χρ. Plat. Ap. 22c, Ion 534c, etc. devin, prophète.
Étym. χρησμός, ᾄδω.