χρωμάτιον

χρωματισμός

χρωματοποιΐα
χρωματισμός, οῦ (ὁ) [ᾰ]
1 action de colorer, Diosc. ||
2 fig. action d’embellir, Eum. p. 188.
Étym. χρωματίζω.