χυτρεψός

χυτρίδιον

χυτρίζω
χυτρίδιον, ου (τὸ) [ῐδ] dim. de χυτρίς, Hpc. 879 ; Ar. Ach. 463, 1175 ; Alex. et Méléagr. (Ath. 502b et c) ; Luc. Prom. 2 ||
E Ion. κυθρίδιον, Clém. 165.