χυτρῖνος

χυτρίς

χυτρόγαυλος
χυτρίς, ίδος (ἡ) [ῐδ] vase de terre, marmite, Hdt. 5, 88 ; Plat. com. (Ath. 279c) ; Ath. 502b.
Étym. χύτρα.