χῆτος

χῆτος (τὸ) seul. dat. sg. χήτεϊ, manque, défaut, Il. 6, 463 ; 19, 324, etc. ; Hh. Ap. 78 ; Hdt. 9, 11 ; Orph. Lith. 76 ; p. contract. χήτει, Od. 16, 35 ; Plat. Phædr. 239d, à défaut de, faute de, gén.