χωρῖτις

χωροϐατέω-ῶ

χωροϐάτης
χωροϐατέω-ῶ [ᾰ] s’avancer à travers un pays, d’où act. parcourir : γῆν, Spt. Jos. 18, 8, un pays.
Étym. χωροϐάτης.