δάμαλις
δαμαλοπόδιονδάμαλις, εως
(ἡ)
[ᾰᾰ]
1 jeune génisse,
Eschl. Suppl.
350 ; Nic.
Al. 344 ;
en prose, En.
tact. Pol. 27,
6 ; DH. 1, 35,
39 dout. p. -άλης ||
2 jeune fille,
Epicrat. (El.
N.A. 12, 10) ;
Anth. 5, 292
||
E Dat. sg. δάμαλι,
Hsch. vo πόρτακι.
Plur. nom. -ιες, Eust. Od. p. 1625, 42 ;
mais -εις,
Nic. l. c. ;
dat. -εσι,
Spt. 3 Reg.
12, 32 ; Ps.
67, 31.
Étym.
δαμάζω ; cf.
δαμάλη.