δαμάλης

δαμαληφάγος

δαμαλίζω
δαμαλη·φάγος, ου (ὁ) [ᾰᾰᾰ] mangeur de jeunes bœufs ou de génisses (Hèraklès) Anth. 9, 237.
Étym. δαμάλη, φαγεῖν.