δάμνημι

δάμνημι, c. δαμάζω, aux temps suiv. : Act. prés. 1 sg. δάμνημ’, Il. 5, 893 ; 3 sg. δάμνησι, Il. 5, 746 ; 8, 390 ; cf. Alc. 92 ; Thgn. 173 ; — pass. prés. ind. δάμναμαι, Eschl. Suppl. 904 ; inf. δάμνασθαι, Il. 8, 244 ; part. δαμνάμενος, Il. 13, 16. Impf. 3 sg. δάμνατο, Il. 11, 309 ; 1 pl. ἐδαμνάμεθα, Orph. Arg. 1092. Ao. 1 ἐδμήθην, Sim. fr. 89 Bgk ; 3 pl. poét. dor. δμᾶθεν, Pd. P. 8, 17 ; impér. 3 sg. δμηθήτω, Il. 9, 158 ; inf. δμηθῆναι, A. Rh. 3, 469 ; épq. δμηθήμεναι, Opp. H. 5, 16 ; part. δμηθείς, Il. 4, 99 ; Hés. Th. 1000 ; Lyc. 441 ; dor. δμαθείς [ᾱ] Eschl. Pers. 906 ; Eur. Alc. 127, etc. Ao. 2 ἐδάμην [ᾰ] Il. 13, 812 ; 20, 94 ; Soph. El. 845 ; Ar. Pax 584 ; 3 sg. ’δάμη, Eschl. Sept. 608 ; poét. δάμη, Il. 21, 383 ; Od. 3, 90 ; sbj. épq. δαμείω, Od. 18, 54 ; 2 sg. -είῃς, Il. 3, 436 (-ήῃς Bkk.) ; 3 sg. -είῃ, Il. 22, 246 (-ήῃ Bkk. ; sel. d’autres opt. -είη) ; 2 pl. -είετε, Il. 7, 72, dout. (-ήετε, Bkk. etc.) ; opt. δαμείην, Eur. Med. 647 ; 3 sg. -είη, Il. 12, 403 ; Soph. Tr. 432 ; 3 pl. δαμεῖεν, Il. 3, 301 ; inf. δαμῆναι, Il. 15, 522 ; Od. 18, 156 ; Hés. Th. 464 ; Eschl. Ch. 367, etc. ; épq. δαμήμεναι, Il. 10, 403 ; A. Rh. 3, 480. Pf. 1 pl. δεδμήμεσθα, Il. 5, 878 ; part. δεδμημένος, Il. 14, 482 ; Hés. O. 116, etc. Pl. q. pf. 3 sg. poét. δέδμητο, Od. 3, 305 (sel. d’autres, -ηντο avec le suj. collect. λαός) ; A. Rh. 1, 610 ; 3 pl. épq. δεδμήατο, Il. 3, 183. Fut. ant. δεδμήσομαι, Hh. 2, 365. — Moy. prés. ind. 2 sg. poét. δαμνᾷ (= *δάμνααι, p. δάμνασαι ; sel. d’autres, δάμνασαι) Il. 14, 199 ; 3 sg. δάμναται, Od. 14, 488 ; Hés. Th. 122 ; Eschl. Pr. 164, etc. Impf. 3 sg. ἐδάμνατο, Q. Sm. 1, 243 ; poét. δάμνατο, Il. 11, 309. — Au pass. les formes d’ao. 1 et 2, de pf., de pl. q. pf. et de fut. ant., qqf. rapportées à la conj. de δαμάζω, paraissent se rattacher plus directement à celle de δάμνημι, dont la syll. de liaison -νη-, -νᾰ-, est propre au prés. et à l’impf., et dont le radical δᾰμ- est représenté aux autres temps par son équival. δμη- (cf. ἔ-τᾰμ-ον = τέ-τμη-κα ; μνά-ομαι = μέ-μνη-μαι, etc.), tandis que δαμάζω produit régulièrement les formes d’ao. ἐδαμάσθην, de pf. δεδάμασμαι, de pl. q. pf. δεδάμαστο.