δασυσμός

δασύστερνος

δασύστηθος
δασύ·στερνος, ος, ον [ᾰ] à la poitrine velue, Hés. O. 512 ; Soph. Tr. 557 ; Nonn. D. 44, 918.
Étym. δ. στέρνον.