δείλαν

δειλανδρέω-ῶ

δείλανδρος
δειλανδρέω-ῶ, être peureux, d’où être effrayé, Spt. 2 Macc. 8, 13 ; Jos. Macc. p. 511, 514, etc.
Étym. δείλανδρος.