Δέρδας

δέρη

δέρις
δέρη, ης (ἡ)
1 cou, Eschl. Ag. 849 ; Eur. El. 485 ||
2 particul. gorge, gosier, Eschl. Ag. 329 ; Eur. Or. 41 ||
E Dor. δέρα, Eur. Ph. 169 ; El. 485.
Étym. att., v. δειρή.