διαϐλαστάνω
διαϐλάστησιςδια·ϐλαστάνω, poindre en germant, germer,
Th. Plut. ||
E Prés. part. fém. -ϐλαστάνουσαν, Plut.
Crass. 22.
Ao. 1, 3 sg.
διεϐλάστησε, Th.
C.P. 5, 13, 3.
Ao. 2 inf. διαϐλαστεῖν, ibid. 4, 8,
4. Pf. part. -ϐεϐλαστηκώς, ibid. 3, 20,
6.