διαγριαίνω

διαγρυπνέω-ῶ

διάγυιος
δι·αγρυπνέω-ῶ, passer la nuit sans dormir, rester éveillé, Ar. Ran. 931, Plut. Cato mi. 27 ; τὴν νύκτα, DS. 14, 105, toute la nuit ||
E Ao. διηγρύπνησα, Ar. DS. ll. cc.