διακέλευσμα

διακελευσμός

διακελευστέον
διακελευσμός, οῦ (ὁ)
1 exhortation, encouragement, Thc. 7, 71 ||
2 exhortation mutuelle, Jos. A.J. 3, 2, 4 ; 17, 9, 3.
Étym. διακελεύομαι.