διάλευκος

διαληπτέον

διαληπτικός
διαληπτέον :
1 il faut distinguer, acc. Plat. Pol. 258b ; δ. ὡς, Arstt. Pol. 4, 4, 5, il faut distinguer en ce que ||
2 il faut discuter, Pol. 6, 44, 1.
Étym. vb. de διαλαμϐάνω.