διάνυσις

διάνυσμα

διανύττω
διάνυσμα, ατος (τὸ) [ᾰν]
1 marche poursuivie jusqu’à son terme, étape, Pol. 9, 14, 8 ; 9, 15, 3 ||
2 durée d’une étape, Pol. 9, 13, 6.
Étym. διανύω.