διαφυγγάνω

διαφυγή

διαφυή
διαφυγή, ῆς (ἡ) [ῠγ] moyen d’échapper par la fuite, Plat. Leg. 836b, Prot. 321a ; Plut. Alc. 25.
Étym. διαφεύγω.