διαπλύνω

διαπλώω

διαπνείω
δια·πλώω, ion. c. διαπλέω, naviguer à travers, acc. A. Rh. Nic. etc. ||
E Prés. ind. 3 sg. -πλώει, Nic. Al. 571 ; inf. -πλώειν, A. Rh. 2, 629. Ao. part. -πλώσας, Anth. 7, 23.