διαπορητικῶς

διαπορθέω-ῶ

διαπορθμεύω
δια·πορθέω-ῶ, ruiner de fond en comble, saccager, détruire, Il. 2, 691 ; Thc. 6, 102 ; DH. 8, 50 ; au pass. être détruit de fond en comble, Eschl. Pers. 714 ; Soph. Aj. 896, etc. ; Paus. 7, 17, 1 ; DC. 47, 45.