διαπρεπής
Διαπρεπήςδια·πρεπής, ής,
ές :
1 distingué, remarquable
entre tous, éminent, Pd. I. 4, 49 ; Thc. 2, 34 ; τινι, Eur. Suppl. 841, par qqe ch. ;
τι, Eur.
I.A. 1588, en
qqe ch. ||
2 abs. magnifique : τὸ
δ. Thc. 6,
16, la magnificence ||
Cp. -έστερος, Xén. Mem. 2, 1, 27.