διαρρήγνυμι

διαρρήδην

διάρρηξις
δια·ρρήδην, adv. en termes précis, Hh. Merc. 313 ; Dém. 342, 29 ; And. 25, 20, etc.
Étym. διά, th. ϝρη- de ῥῆμα, v. ce mot.