διαρτάζω

διαρταμέω-ῶ

διαρταμή
δι·αρταμέω-ῶ [τᾰ] couper en morceaux, d’où déchirer, Eschl. Pr. 1023 ; Anaxandr. (Ath. 455f) ; Opp. H. 2, 622 ; Phil. 2, 564.