διασκίδνημι
διασκιρτάω-ῶδια·σκίδνημι, poét.
c. διασκεδάννυμι, seul. aux formes
suiv. : prés. ind. 3 sg. -σκίδνησι, Plut.
Fab. 12 ;
3 pl. -σκιδνᾶσι, Il. 5, 526 ; partic. nom. pl.
-σκίδναντες, Hdt. 2, 25 ||
Moy. seul. prés. ind. 3 sg.
-σκίδναται [νᾰ]
Luc. Sacr.
13.