διαστείχω
διαστέλλωδια·στείχω (ao. 2
διέστιχον [τῐ])
1 s’avancer à travers,
acc. Eur.
Andr. 1090,
1092 ; gén. Nonn. Jo. p. 62, 18 ; fig.
δ. πλούτου, Pd.
I. 3, 27,
litt. marcher au milieu de la richesse,
c. à d. vivre dans l’opulence ||
2 abs. s’avancer, poursuivre son chemin, Anth. 12, 85 ; Col. 215.