διάστημα

διαστηματικός

διαστηματικῶς
διαστηματικός, ή, όν [μᾰ]
1 qui a de l’étendue ou des dimensions, Phil. 2, 184 ||
2 qui marque l’éloignement (p. ex. le pron. ἐκεῖνος) Dysc. Pron. 332b ||
3 séparé par des intervalles, t. de mus. Aristox. Elem. p. 9, 10.
Étym. διάστημα.