διαστηματικός
διαστηματικῶςδιαστηματικός, ή, όν
[μᾰ]
1 qui a de l’étendue
ou des dimensions, Phil. 2, 184 ||
2 qui marque l’éloignement
(p. ex. le pron. ἐκεῖνος) Dysc. Pron. 332b ||
3 séparé par des
intervalles, t. de mus. Aristox. Elem. p. 9, 10.
Étym.
διάστημα.