διατίτρημι

διατιτρώσκω

διατμέω-ῶ
δια·τιτρώσκω, blesser d’outre en outre, transpercer, Hpc. 759e (part. prés.) ; DC. 63, 3 (ao. 3 sg. διέτρωσε) ; au pass. être transpercé, Jos. B.J. 6, 3, 1.
Étym. part. prés.