διχοστασία
διχοστατέω-ῶδιχο·στασία, ας
(ἡ) [ῐτᾰ]
1 dissension, discorde,
Hdt. 5, 75 ;
Plut. M.
20c,
479a ||
2 p.
suite, séparation, sédition, Sol.
3, 37 ||
3 doute, incertitude,
Thgn. 78
||
E Ion. -ίη, Hdt. Thgn. ll. cc. etc.
Étym.
δίχα, ἵστημι.