διείσομαι

διέκ

διεκϐαίνω
δι·έκ, dev. une voy. δι·έξ, prép. par, à travers, gén. Il. 15, 124 ; Od. 17, 61, 460 ; etc. ; abs. Hh. Ap. 432 ||
E διέξ, A. Rh. 4, 161, 409.
Étym. διά, ἐκ ou ἐξ.