δίεσθαι

διεσθίω

διεσιαῖος
δι·εσθίω, f. διέδομαι, manger entièrement, dévorer, Hdt. 3, 109 ; Plut. M. 170c ; El. N.A. 15, 16 ; fig. DL. 5, 76 ; Phil. 2, 541 ||
E Fut. 3 sg. διέδεται, Plut. M. 170a.