διευτυχέω-ῶ

δι·ευτυχέω-ῶ [ῠ] être constamment heureux : τινι, Dém. 1040, 5 ; τινος, El. N.A. 17, 27 ; περί τι, Thpp. (Ath. 531d) en qqe ch. ; abs. Mén. 531 Kock.