δίκροος-ους
δίκροςδί·κροος-ους, οος-ους
(ou subst. -όα,
v. ci-dessous), οον-ουν, ou δικρόος-οῦς, όος-οῦς,
όον-οῦν :
1 à deux pointes,
d’où fourchu, Arstt. H.A. 3, 1, 20 ; 8, 2, 20 ;
P.A. 2, 17, 6,
etc. ||
2 subst. ἡ δικρόα,
Arstt. H.A.
3, 1, forme fourchue d’un organe ;
τὰ δικρᾶ, Xén.
Cyn. 2, 7,
fourche pour soutenir les filets.
Étym.
δίς, κρούω.