δίοπτρον

διορατικός

διοράω-ῶ
διορατικός, ή, όν [ᾱ]
1 perspicace, Luc. Salt. 4 ; M. Tyr. 61, 2 Dübn. ; Clém. 1, 285 b Migne ||
2 doué du don de prophétie, Chrys. 1, 465 e Migne ; Orig. 1, 1169 c Migne etc. ||
Cp. -ώτερος, Luc. l. c.
Étym. διοράω.