διόρισμα

διορισμός

διοριστέον
διορισμός, οῦ ()
1 division, distinction, Plat. Tim. 38c, Pol. 282e ; Arstt. Nic. 5, 74 ||
2 définition, Arstt. Soph. el. 6, 1 ; Th. (DL. 5, 43) ; Gal. 2, 233.
Étym. διορίζω.