δίπλαξ

διπλασιάζω

διπλασίασις
διπλασιάζω, f. άσω [ᾰσ]
I tr.
1 doubler, acc. Plat. Leg. 920a ; Plut. M. 579b ; au pass. Xén. Ages. 5, 1 ||
2 rapporter le double, Lys. 32, 25 Baiter-Sauppe ||
3 t. de gr. redoubler, Luc. 3, 563 Reitz ||
II intr. être le double : τινός, DS. 4, 84, de qqe ch.
Étym. διπλάσιος.